Κόνραντ, Τζόζεφ

(Josef Conrad, Μπερνκστζέβ, Ουκρανία 1857 – Μπίσοπσμπουρν, Κεντ 1924). Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Άγγλου συγγραφέα, πολωνικής καταγωγής, Τζόζεφ Τεοντόρ Κόνραντ Νάλετς Κορζενιόφσκι (Jozef Teodor Konrad Naleη Korzeniowski). Ήταν γιος διανοουμένου, ο οποίος εξορίστηκε λόγω της συμμετοχής του στους αγώνες για την πολωνική ανεξαρτησία. Από αυτόν ο Κ. γνώρισε τη γαλλική και την αγγλική λογοτεχνία. Όταν ήταν φοιτητής στο πανεπιστήμιο της Κρακοβίας, ο πατέρας του πέθανε και ο Κ. εγκατέλειψε την Πολωνία και πήγε στη Γαλλία. Έναν χρόνο αργότερα ξεκίνησε από το λιμάνι της Μασσαλίας για το πρώτο από τα αναρίθμητα ταξίδια του. Έκτοτε, ταξιδεύοντας για είκοσι χρόνια μεταξύ Ευρώπης, Ασίας, Αμερικής και Αφρικής, συσσώρευσε τις εμπειρίες που αποτέλεσαν κατόπιν το υλικό –κυρίως αυτοβιογραφικό– των βιβλίων του. Το 1883 έγινε πλοίαρχος του βρετανικού ναυτικού και τον επόμενο χρόνο απέκτησε την αγγλική υπηκοότητα. Το 1889 άρχισε να γράφει στο κατάστρωμα ενός πλοίου στα αγγλικά το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Η τρέλα του Αλμάιερ, το οποίο ολοκλήρωσε πέντε χρόνια αργότερα. Όταν όμως το έργο δημοσιεύτηκε το 1895, αποκάλυψε έναν συγγραφέα ο οποίος είχε ήδη κατακτήσει τη δημιουργική του ωριμότητα και εκφραζόταν με αριστοτεχνικό ύφος και ιδιαίτερα σε μία γλώσσα που δεν ήταν η μητρική του. Τον ίδιο χρόνο ο Κ. εγκατέλειψε το επάγγελμα του ναυτικού, για να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη λογοτεχνία. Ακολούθησαν, πριν από την επιτυχία και την επίσημη αναγνώρισή του, πολλά χρόνια φτώχειας, που δεν κατάφεραν να όμως πλήξουν τη δημιουργικότητά του. Το 1896 εκδόθηκε Ο απόβλητος των νησιών, το 1897 Ο νέγρος του Νάρκισσου και το 1900 ο Λόρδος Τζιμ. Από την εποχή εκείνη και ύστερα το κυρίαρχο θέμα των βιβλίων του Κ. –η μοίρα των μοναχικών ανθρώπων που ζουν αποκομμένοι από τους ομοίους τους– εμπλουτίστηκε με μια βαθύτερη ψυχολογική ανάλυση. Ενώ όμως ο θαυμασμός των συγχρόνων του γι’ αυτόν μεγάλωνε –απόδειξη, μεταξύ άλλων, τα βιβλία που έγραψε συνεργαζόμενος με τον Φορντ Μαξ Φορντ Οι κληρονόμοι (1901) και Romance (1903)– ο Κ. συνέχιζε την επίμονη αναζήτησή του στην ψυχολογία των ηρώων του και στο λογοτεχνικό ύφος. Έτσι, το 1903 εξέδωσε το αφήγημα Τυφώνας (που από πολλούς θεωρείται το αριστούργημά του), το οποίο έγινε ευρύτερα γνωστό χάρη στην επιμελημένη γαλλική μετάφραση του Αντρέ Ζιντ. Τον επόμενο χρόνο δημοσίευσε τον Λοστρόμο· έκτοτε, οι εξωτικές χώρες και η θάλασσα αποτελούσαν σχεδόν το μόνιμο περιβάλλον των παθών που περιέγραφε. Με τα μυθιστορήματα Μυστικός πράκτορας (1907) και Κάτω από τα μάτια της Δύσης (1911) το σκηνικό μεταφέρθηκε στην Ευρώπη, η μυθιστορηματική πλοκή απέκτησε μεγαλύτερες διαστάσεις και το φόντο, μέσα στο οποίο κινούνται οι μορφές των αδύναμων και αποτυχημένων ηρώων του, πολιτικά χαρακτηριστικά. Ωστόσο, τα μακρινά θαλασσινά ταξίδια και οι άνθρωποι που χάθηκαν σε αυτά επανεμφανίστηκαν στη Νίκη (1915), στα αυτοβιογραφικά του έργα Η γραμμή του ίσκιου (1917), Το χρυσό βέλος (1919) και στη Λύτρωση (1920), ενώ ο Τυχοδιώκτης (1923) είναι ιστορικο-πολιτικής έμπνευσης. Εκτός από τα πολυάριθμα μυθιστορήματα και αφηγήματα, ο Κ. έγραψε και αρκετά θεατρικά έργα, όπως Ο Μυστικός Πράκτορας (1923) και Μια μέρα ακόμη (1924). Μία εικόνα του Φουκερέ για το αφήγημα «Τυφώνας» του Άγγλου συγγραφέα Τζόζεφ Κόνραντ. Ο Άγγλος συγγραφέας Τζόζεφ Κόνραντ.